— «Οι σκέψεις και τα συναισθήματα που ακολουθούν αναγεννήθηκαν κατά την διάρκεια της φθινοπωρινής περιόδου, με τα εκθαμβωτικά τοπία, της ομορφότερης εποχής του χρόνου, όταν τα δέντρα αρχίζουν να χάνουν την γενναιότητά τους και να αναζητούν αυτό που δεν μπορούν να βρουν εκεί ψηλά που βρίσκονται… Ας ευχαριστήσουμε όσους μας στήριξαν και με ανάμεικτα συναισθήματα θα κλείσουμε αυτό το βιβλίο!»

Αν υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής σε κάθε περιπέτεια που έχουμε ζήσει, είναι ότι η ευτυχία των εμπειριών μας που έχουμε αποκτήσει, υπαγορεύεται από το πόσο καλά αντιδράσαμε στις απρόβλεπτες προκλήσεις που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βρεθούν στο δρόμο μας.

Τα πράγματα δεν εξελίσσονται ακριβώς όπως τα υπολογίζουμε, αλλά η αντίδραση με τη σωστή νοοτροπία, η ώθηση και στήριξη στενών ανθρώπων, μπορεί να διαμορφώσει το αποτέλεσμα με θετικό τρόπο. Αυτό είναι που μας οδηγούσε καθημερινά σε τεράστιες ανακαλύψεις, σε γιγάντια δάση όπως η Οροσειρά της Ροδόπης, η λίμνη Λευκογείων και τα περήφανα μονοπάτια στα παράλια του ποταμού Νέστου – όλα τρομερά από μόνα τους και όλα με τα δικά τους σχέδια για όσους περνούν από εκεί.

Πριν η πανδημία χτυπήσει πραγματικά την χώρα μας, είχαμε όλοι ανεξαρτήτως επαγγέλματος μια πολυάσχολη ζωή. Ήμασταν ενθουσιασμένοι με αυτήν, περνούσαμε ωραία, αλλά όταν ήρθε η σκληρή πραγματικότητα, όλα μας τα σχέδια αναβλήθηκαν σε λίγες μόνο ημέρες. Αν και το απότομο ήταν σίγουρα ένα σοκ για τον εαυτό μας, ξέραμε ότι έπρεπε να αντιμετωπίσουμε αυτήν την αβεβαιότητα με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις απρόβλεπτες προκλήσεις που θα βρεθούν στον δρόμο μας.  

Με μία ανησυχητική άδεια ζωή και χωρίς δουλειά πουθενά στον ορίζοντα, ήρθε η ώρα να αναζητήσουμε την χαρά και το νόημα που βρισκόταν κοντά στο σπίτι μας, ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε. Είτε θα το παραδεχτούμε είτε όχι, πολλοί από εμάς πιθανότατα ζούμε τη ζωή μας πολύ γρήγορα, γεμίζοντας το ημερολόγιο όσο το δυνατόν περισσότερο και παραμένοντας συνεχώς απασχολημένοι. Και η παύση αυτή μας έδωσε την ευκαιρία να ανατρέξουμε σε όλα όσα είχαμε ζήσει τις προηγούμενες δεκαετίες και να θέσουμε νέους στόχους για τα επόμενα χρόνια. Ήταν μια ευπρόσδεκτη παύση, μια στιγμή για να επιβραδύνουμε και να κοιτάξουμε που βρισκόμαστε στην ζωή, να γνωρίσουμε νέους ανθρώπους, να χτίσουμε ζωές και το πιο σημαντικό να επιστρέψουμε και να συνδεθούμε, με την φύση.

Βρήκαμε την ευκαιρία να ξανά επισκεφτούμε πολλά από τα μονοπάτια που μεγαλώσαμε κάνοντας ποδηλασία – μονοπάτια που μας είχαν κάνει τον ορεινό ποδηλάτη που είμαστε σήμερα, και μονοπάτια που είχαμε παραμελήσει τα τελευταία χρόνια. Ήταν πραγματικά διασκεδαστικό να εξερευνήσουμε και να δημιουργήσουμε μερικά νέα μονοπάτια, να κλαδέψουμε, να κατασκευάσουμε ξύλινες γέφυρες, να λερώσουμε τα χέρια μας με χώμα! Με τον καιρό γνωρίσαμε ανθρώπους, συνοδοιπόρους, δημιουργήσαμε ομάδα και συναντήσαμε φάσεις όπου σίγουρα μας βοήθησαν, το ότι μπορούσαμε να περάσουμε όλο αυτό το διάστημα στο μονοπάτι μαζί ή δεμένοι μαζί σε ένα βουνό. Αυτές οι περιπέτειες μαζί, το να κουραστούμε μαζί, να κρυώσουμε ή να φοβηθούμε ή απλώς να διασκεδάσουμε, μας έδωσαν την ευκαιρία να δούμε ο ένας τον αληθινό χαρακτήρα του άλλου, τις προσωπικές ιδιότητες όπως η ταπεινοφροσύνη, το θάρρος, η ευγένεια, η συντροφικότητα, η πραγματική στήριξη και η συμπόνια. Και ίσως το σημαντικότερο από όλα είναι ότι μοιραζόμαστε τον ίδιο ακριβώς τρόπο να απολαμβάνουμε την φύση και λιγότερο ότι μοιραζόμαστε την βαθιά εκτίμηση για αυτό που ανακαλύπτουμε εκεί…

Ώσπου δεν άργησε και ήρθε η ώρα να σχεδιάσουμε μία και δύο και περισσότερες περιπέτειες σε μέρη που ποτέ δεν είχαμε καταφέρει να εξερευνήσουμε πραγματικά. Περάσαμε μέσα από καταιγίδες και πανύψηλα περάσματα, οδηγήσαμε στις πιο απόκρημνες ορεινές περιοχές, ανακαλύψαμε παλιούς οικισμούς και πετρώματα προγόνων μας, συναντήσαμε την άγρια ζωή, σκαρφαλώσαμε σε βράχια και κοιτάξαμε τα χαοτικά δάση ελάτων, στήσαμε τον καταυλισμό μας στα πιο έρημα μέρη, μαγειρέψαμε, ανάψαμε φωτιά πλάι με αγαπημένα μας πρόσωπα, βουτήξαμε στα κρύα νερά ποταμών, φωτογραφίσαμε καταρράκτες, αναζητήσαμε άγρια μανιτάρια, δώσαμε το έναυσμα στον κόσμο να παραδειγματιστούν από το όραμα μας, οραματιστήκαμε έναν διαφορετικό κόσμο με τον άνθρωπο να επιστρέφει στην φύση, με τον άνθρωπο να αγαπά και να προσέχει την φύση, ολοκληρώσαμε κάθε περιπέτεια, απολύτως εξαντλημένοι αλλά με τα πιο δυνατά πόδια και τη βαθύτερη αγάπη για αυτό που κάνουμε.

Εναρμονίσαμε την ορεινή ποδηλασία με την διανυκτέρευση στην φύση, ένα στυλ ποδηλασίας το οποίο έχει χαθεί ή δεν έχει βρεθεί ακόμη στο νου του ανθρώπου, παραλείποντας το ποσό απίστευτα ευχάριστο μπορεί να είναι, να επιστρέφεις ξανά στην άγρια ​​φύση με μερικούς στενούς φίλους και αγαπημένα πρόσωπα, πλάι στην φωτιά…και ας έχουμε να θυμόμαστε αυτό!