Μεγαλώνοντας, δεν ακούσαμε ποτέ τους πρεσβύτερους μας να μιλούν και να περιγράφουν πραγματικά για την γη όπου ζούμε. Για την γη όπου ζει ο καθένας μας ξεχωριστά! Αναφερόμαστε στην πατρίδα μας συνεχώς, σε γεγονότα μονίμως – δίχως να γνωρίζουμε που και τι βρισκόταν εκεί έξω. Αυτές οι λέξεις περιγράφουν μέρη όπου υπήρχε συγγένεια μεταξύ ανθρώπων, γης, προγόνων και όλων των μορφών ζωής.
Αναζητούμε άγνωστα μέρη όχι για να πούμε ότι βρισκόμαστε στην «άγρια φύση» ή σε ένα παρθένο μέρος, αλλά αναζητούμε αυτά τα σημεία γιατί κάποτε ήταν μια τοποθεσία που αγγίχθηκε, σεβάστηκε, τιμήθηκε, μεγάλωσε και τέλος ερημώθηκε. Χρόνια πριν, τα βήματα αυτών των ανθρώπων συνδέαν μέρη και οικισμούς. Αυτά είναι τα αρχαία μονοπάτια, όπου κατασκευάστηκαν και οριοθέτησαν τοποθεσίες στις πιο δύσβατες περιοχές, στα οποία αναζητούμε σήμερα. Κάθε φορά που συναντάμε έναν οικισμό, ένα σημείο αναφοράς ή αρχαίο μονοπάτι αναγνωρίζουμε και τιμάμε όχι μόνο τη γη αλλά και τους ανθρώπους που ζούσαν εκεί. Αναμφίβολα, οι άνθρωποι αυτοί, είχαν μια ιδιαίτερη σχέση με τη γη σε αντίθεση με τους ανθρώπους σήμερα. Η σχέση μας με τη γη είναι στο σύνολό της! Με άλλα λόγια, όλες αυτές οι τοποθεσίες δεν είναι εύκολα ορατές ούτε ορίζονται με κάποια σήμανση. Απαιτούν αναζήτησή! Έτσι ως υπαίθριοι άνθρωποι, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι όλα τα αρχαία μονοπάτια βρίσκονταν εκεί πριν από εμάς, ήταν πάντα μέρος αυτής της γης, ήταν ο κύριος δρόμος αυτών των ανθρώπων. Συνδέαν και διαμόρφωναν την γη προτού υπάρξουν γραμμές, αυτοκινητόδρομοι και όρια στους χάρτες.
Έτσι, την επόμενη φορά που θα συναντήσετε ένα σημάδι, μια τοποθεσία, αναζητήστε την ιστορία: Ποια είναι η τοποθεσία, πως ονομάζεται, τι βρισκόταν εδώ.
“Η ιστορία θα είναι πάντα μέρος της γης. Ανεξάρτητα από την πλευρά της ιστορίας που βρισκόμαστε, τον αφηγητή ή τον ακροατή, πρέπει να σκεφτούμε για το πώς έχουν αλλάξει οι αντιλήψεις μας για τους ανθρώπους, τον τόπο, τα σύνορα, την «ιδιοκτησία».
Ας οραματιστούμε την γη, τις περιοχές αυτές και τους ανθρώπους που ζούσαν εκεί..”
