Φανταστείτε όταν βρίσκεστε μέσα σε ένα δάσος, ποσό εύκολο είναι να επικεντρωθείτε αποκλειστικά στο μεγαλείο των δέντρων. Στις μεταξύ τους σχέσεις, στους ιστούς των ριζωμάτων και των μυκήτων, που τα επιτρέπουν να ευδοκιμήσουν και να ανθίσουν..
Και τώρα αναρωτηθείτε: Θέλουμε τα δάση μας, η δραστηριότητα που αγαπάμε, τα μονοπάτια που συντηρούμε και οδηγούμε, να γίνουν ένα μέρος υπέρ-βιομηχανικής και δήθεν πράσινης ανάπτυξης; Ή θέλουμε να είναι ένα μέρος κάτι μεγαλύτερου, κάτι που φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά;
Αναμφίβολα, η υπαίθρια αναψυχή στην χώρα μας μπορεί να είναι η σωτηρία για τις τοπικές οικονομίες…αλλά εμείς παραμένουμε σταθερά, πιστοί και αφοσιωμένοι σε πρακτικές του 20ου αιώνα δίχως να παρακολουθούμε ή να ακολουθούμε τις εξελίξεις. Δυστυχώς αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η υπέρ-βιομηχανία με ότι αυτό συνεπάγεται, να δυναμώνει και να γιγαντώνετε, χάνοντας όλο και περισσότερα δάση και εμποδίζοντας οτιδήποτε άλλο καινούργιο να αναπτυχθεί!”
